Sobota, 27 kwietnia 2024

PosĹ‚uchaj Radyjka

News Pomoc Czytelnia Modlitwa Spowiedź VOD Dyskusje Kartki Katalogi Sklep Radio Studio

Refleksja na dzi¶
Czytania liturgiczne
Homilia na niedzielę

	Stary Testament
Rdz	Księga Rodzaju
Wj	Księga Wyj¶cia
Kpl	Księga Kapłańska
Lb	Księga Liczb
Pwt	Księga Powtórzonego Prawa
Joz	Księga Jozuego
Sdz	Księga Sędziów
Rt	Księga Rut
1 Sm	1 Księga Samuela
2 Sm	Druga Księga Samuela
1 Krl	1 Księga Królewska
2 Krl	2 Księga Królewska
1 Krn	1 Księga Kronik
2 Krn	2 Księga Kronik
Ezd	Księga Ezdrasza
Ne	Księga Nehemiasza
Tb	Księga Tobiasza
Jdt	Księga Judyty
Est	Księga Estery
1 Mch	1 Księga o Machabejska
2 Mch	2 Księga Machabejska
Hi	Księga Hioba
Ps	Psalmy
Prz	Księga Przysłów
Koh	Księga Koheleta
Pnp	Pie¶n nad pie¶niami
Mdr	Księga M±dro¶ci
Syr	Księga Syracha
Iz	Księga Izajasza
Jr	Księga Jeremiasza
Lm	Lamentacje
Ba	Księga Barucha
Ez	Księga Ezechiela
Dn	Księga Daniela
Oz	Księga Ozeasza
Jl	Księga Joela
Am	Księga Amosa
Ab	Księga Abdiasza
Jon	Księga Jonasza
Mi	Księga Micheasza
Na	Księga Nahuma
Ha	Księga Habakuka
So	Księga Sofoniasza
Ag	Księga Aggeusza
Za	Księga Zachariasza
Ml	Księga Malachiasza
	Nowy Testament
Mt	Ewangelia wg ¶w. Mateusza
Mk	Ewangelia wg ¶w. Marka
Lk	Ewangelia wg ¶w. Łukasza
J	Ewangelia wg ¶w. Jana
Dz	Dzieje Apostolskie
Rz	List do Rzymian
1 Kor	1 List do Koryntian
2 Kor	2 List do Koryntian
Ga	List do Galatów
Ef	List do Efezjan
Flp	List do Filipian
Kol	List do Kolosan
1 Tes	1 List do Tesaloniczan
2 Tes	2 List do Tesaloniczan
1 Tm	1 List do Tymoteusza
2 Tm	2 List do Tymoteusza
Tt	List do Tytusa
Flm	List do Filemona
Hbr	List do Hebrajczyków
Jk	List ¶w. Jakuba
1 P	1 List ¶w. Piotra
2 P	2 List ¶w. Piotra
1 J	1 List ¶w. Jana
2 J	2 List ¶w. Jana
3 J	3 List ¶w. Jana
Jud	List ¶w. Judy
Ap	Apokalipsa ¶w. Jana

Biblia

Iz 50

⁴ Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyj¶ć z pomoc± strudzonemu, przez słowo krzepi±ce. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. ⁵ Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofn±łem. ⁶ Podałem grzbiet mój bij±cym i policzki moje rw±cym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. ⁷ Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moj± jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

Flp 2

⁶On, istniej±c w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobno¶ci, aby na równi być z Bogiem, ⁷lecz ogołocił samego siebie, przyj±wszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, ⁸uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do ¶mierci - i to ¶mierci krzyżowej. ⁹Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, ¹⁰aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. ¹¹I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.

Mt 26

¹⁴ Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów ¹⁵ i rzekł: "Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam". A oni wyznaczyli mu trzydzie¶ci srebrników. ¹⁶ Odt±d szukał sposobno¶ci, żeby Go wydać. ¹⁷ W pierwszy dzień Prza¶ników przyst±pili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: "Gdzie chcesz, żeby¶my Ci przygotowali Paschę do spożycia?" ¹⁸ On odrzekł: "IdĽcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: "Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urz±dzić Paschę z moimi uczniami"". ¹⁹ Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. ²⁰ Z nastaniem wieczoru zaj±ł miejsce u stołu razem z dwunastu [uczniami]. ²¹ A gdy jedli, rzekł: "Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi". ²² Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: "Chyba nie ja, Panie?" ²³ On za¶ odpowiedział: "Ten, który ze Mn± rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. ²⁴ Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził". ²⁵ Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: "Czy nie ja, Rabbi?" Odpowiedział mu: "Tak jest, ty". ²⁶ A gdy oni jedli, Jezus wzi±ł chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówi±c: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje". ²⁷ Następnie wzi±ł kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówi±c: "Pijcie z niego wszyscy, ²⁸ bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. ²⁹ Lecz powiadam wam: Odt±d nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego". ³⁰ Po od¶piewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej. ³¹ Wówczas Jezus rzekł do nich: "Wy wszyscy zw±tpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozprosz± się owce stada. ³² Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei". ³³ Odpowiedział Mu Piotr: "Choćby wszyscy zw±tpili w Ciebie, ja nigdy nie zw±tpię". ³⁴ Jezus mu rzekł: "Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz". ³⁵ Na to Piotr: "Choćby mi przyszło umrzeć z Tob±, nie wyprę się Ciebie". Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie. ³⁶ Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: "Usi±dĽcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił". ³⁷ Wzi±wszy z sob± Piotra i dwóch synów Zebedeusza, pocz±ł się smucić i odczuwać trwogę. ³⁸ Wtedy rzekł do nich: "Smutna jest moja dusza aż do ¶mierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mn±!" ³⁹ I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: "Ojcze mój, je¶li to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty". ⁴⁰ Potem przyszedł do uczniów i zastał ich ¶pi±cych. Rzekł więc do Piotra: "Tak, jednej godziny nie mogli¶cie czuwać ze Mn±? ⁴¹ Czuwajcie i módlcie się, aby¶cie nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe". ⁴² Powtórnie odszedł i tak się modlił: "Ojcze mój, je¶li nie może omin±ć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!" ⁴³ Potem przyszedł i znów zastał ich ¶pi±cych, bo oczy ich były senne. ⁴⁴ Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzaj±c te same słowa. ⁴⁵ Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich: "¦picie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. ⁴⁶ Wstańcie, chodĽmy! Oto blisko jest mój zdrajca". ⁴⁷ Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu. ⁴⁸ Zdrajca za¶ dał im taki znak: "Ten, którego pocałuję, to On; Jego pochwyćcie!". ⁴⁹ Zaraz też przyst±pił do Jezusa, mówi±c: "Witaj Rabbi!", i pocałował Go. ⁵⁰ A Jezus rzekł do niego: "Przyjacielu, po co¶ przyszedł?" Wtedy podeszli, rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. ⁵¹ A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyci±gn±ł rękę, dobył miecza i ugodziwszy sługę najwyższego kapłana odci±ł mu ucho. ⁵² Wtedy Jezus rzekł do niego: "Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytaj±, od miecza gin±. ⁵³ Czy my¶lisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwana¶cie zastępów aniołów? ⁵⁴ Jakże więc spełni± się Pisma, że tak się stać musi?" ⁵⁵ W owej chwili Jezus rzekł do tłumów: "Wyszli¶cie z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie pojmać. Codziennie zasiadałem w ¶wi±tyni i nauczałem, a nie pochwycili¶cie Mnie. ⁵⁶ Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków". Wtedy wszyscy uczniowie opu¶cili Go i uciekli. ⁵⁷ Ci za¶, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana, Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Pi¶mie i starsi. ⁵⁸ A Piotr szedł za Nim z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam na dziedziniec i usiadł między służb±, aby widzieć, jaki będzie wynik. ⁵⁹ Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego ¶wiadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. ⁶⁰ Lecz nie znaleĽli, jakkolwiek występowało wielu fałszywych ¶wiadków. W końcu stanęli dwaj ⁶¹ i zeznali: "On powiedział: "Mogę zburzyć przybytek Boży i w ci±gu trzech dni go odbudować"". ⁶² Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: "Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznaj± przeciwko Tobie?" ⁶³ Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: "Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jeste¶ Mesjasz, Syn Boży?" ⁶⁴ Jezus mu odpowiedział: "Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odt±d ujrzycie Syna Człowieczego, siedz±cego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodz±cego na obłokach niebieskich". ⁶⁵ Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: "ZbluĽnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba ¶wiadków? Oto teraz słyszeli¶cie bluĽnierstwo. ⁶⁶ Co wam się zdaje?" Oni odpowiedzieli: "Winien jest ¶mierci". ⁶⁷ Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pię¶ciami, a inni policzkowali Go ⁶⁸ i szydzili: "Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył?" ⁶⁹ Piotr za¶ siedział zewn±trz na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna służ±ca i rzekła: "I ty byłe¶ z Galilejczykiem Jezusem". ⁷⁰ Lecz on zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł: "Nie wiem, co mówisz". ⁷¹ A gdy wyszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam byli: "Ten był z Jezusem Nazarejczykiem". ⁷² I znowu zaprzeczył pod przysięg±: "Nie znam tego Człowieka". ⁷³ Po chwili ci, którzy tam stali, zbliżyli się i rzekli do Piotra: "Na pewno i ty jeste¶ jednym z nich, bo i twoja mowa cię zdradza". ⁷⁴ Wtedy pocz±ł się zaklinać i przysięgać: "Nie znam tego Człowieka". I w tej chwili kogut zapiał. ⁷⁵ Wspomniał Piotr na słowo Jezusa, który mu powiedział: "Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz". Wyszedł na zewn±trz i gorzko zapłakał.

Mt 27

¹ A gdy nastał ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciw Jezusowi, żeby Go zgładzić.

² Zwi±zawszy Go zaprowadzili i wydali w ręce namiestnika [Poncjusza] Piłata.

³ Wtedy Judasz, który Go wydał, widz±c, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzie¶ci srebrników arcykapłanom i starszym

⁴ i rzekł: "Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinn±". Lecz oni odparli: "Co nas to obchodzi? To twoja sprawa".

⁵ Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się.

⁶ Arcykapłani za¶ wzięli srebrniki i orzekli: "Nie wolno kła¶ć ich do skarbca ¶wi±tyni, bo s± zapłat± za krew".

⁷ Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza, na grzebanie cudzoziemców.

⁸ Dlatego pole to aż po dzi¶ dzień nosi nazwę Pole Krwi.

⁹ Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli trzydzie¶ci srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela.

¹⁰ I dali je za Pole Garncarza, jak mi Pan rozkazał.

¹¹ Jezusa za¶ stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: "Czy Ty jeste¶ królem żydowskim?" Jezus odpowiedział: "Tak, Ja nim jestem".

¹² A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał.

¹³ Wtedy zapytał Go Piłat: "Nie słyszysz, jak wiele zeznaj± przeciw Tobie?"

¹⁴ On jednak nie odpowiedział mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

¹⁵ A był zwyczaj, że na każde ¶więto namiestnik uwalniał jednego więĽnia, którego chcieli.

¹⁶ Trzymano za¶ wtedy znacznego więĽnia, imieniem Barabasz.

¹⁷ Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat: "Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem?"

¹⁸ Wiedział bowiem, że przez zawi¶ć Go wydali.

¹⁹ A gdy on odbywał przewód s±dowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: "Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we ¶nie wiele nacierpiałam się z Jego powodu".

²⁰ Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby prosiły o Barabasza, a domagały się ¶mierci Jezusa.

²¹ Pytał ich namiestnik: "Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?" Odpowiedzieli: "Barabasza".

²² Rzekł do nich Piłat: "Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywaj± Mesjaszem?" Zawołali wszyscy: "Na krzyż z Nim!"

²³ Namiestnik odpowiedział: "Cóż wła¶ciwie złego uczynił?" Lecz oni jeszcze gło¶niej krzyczeli: "Na krzyż z Nim!"

²⁴ Piłat widz±c, że nic nie osi±ga, a wzburzenie raczej wzrasta, wzi±ł wodę i umył ręce wobec tłumu, mówi±c: "Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz".

²⁵ A cały lud zawołał: "Krew Jego na nas i na dzieci nasze".

²⁶ Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

²⁷ Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sob± do pretorium i zgromadzili koło Niego cał± kohortę.

²⁸ Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny.

²⁹ Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówi±c: "Witaj, Królu Żydowski!"

³⁰ Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie.

³¹ A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

³² Wychodz±c spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego.

³³ Gdy przyszli na miejsce zwane Golgot±, to znaczy Miejscem Czaszki,

³⁴ dali Mu pić wino zaprawione gorycz±. Skosztował, ale nie chciał pić.

³⁵ Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucaj±c o nie losy.

³⁶ I siedz±c, tam Go pilnowali.

³⁷ A nad głow± Jego umie¶cili napis z podaniem Jego winy: "To jest Jezus, Król Żydowski".

³⁸ Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.

³⁹ Ci za¶, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrz±sali głowami,

⁴⁰ mówi±c: "Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, wybaw sam siebie; je¶li jeste¶ Synem Bożym, zejdĽ z krzyża!"

⁴¹ Podobnie arcykapłani z uczonymi w Pi¶mie i starszymi, szydz±c, powtarzali:

⁴² "Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.

⁴³ Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, je¶li Go miłuje. Przecież powiedział: "Jestem Synem Bożym"".

⁴⁴ Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

⁴⁵ Od godziny szóstej mrok ogarn±ł cał± ziemię, aż do godziny dziewi±tej.

⁴⁶ Około godziny dziewi±tej Jezus zawołał dono¶nym głosem: "Eli, Eli, lema sabachthani?", to znaczy Boże mój, Boże mój, czemu¶ Mnie opu¶cił?

⁴⁷ Słysz±c to, niektórzy ze stoj±cych tam mówili: "On Eliasza woła".

⁴⁸ Zaraz też jeden z nich pobiegł i wzi±wszy g±bkę, napełnił j± octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić.

⁴⁹ Lecz inni mówili: "Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić".

⁵⁰ A Jezus raz jeszcze zawołał dono¶nym głosem i wyzion±ł ducha.

⁵¹ A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać.

⁵² Groby się otworzyły i wiele ciał ¦więtych, którzy umarli, powstało.

⁵³ I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli oni do Miasta ¦więtego i ukazali się wielu.

⁵⁴ Setnik za¶ i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widz±c trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: "Prawdziwie, Ten był Synem Bożym".

⁵⁵ Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu.

⁵⁶ Między nimi były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.

⁵⁷ Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa.

⁵⁸ On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać.

⁵⁹ Józef zabrał ciało, owin±ł je w czyste płótno

⁶⁰ i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wej¶ciem do grobu zatoczył duży kamień i odszedł.

⁶¹ Lecz Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedz±c naprzeciw grobu.

⁶² Nazajutrz, to znaczy po dniu Przygotowania, zebrali się arcykapłani i faryzeusze u Piłata

⁶³ i oznajmili: "Panie, przypomnieli¶my sobie, że ów oszust powiedział jeszcze za życia: "Po trzech dniach powstanę".

⁶⁴ Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby przypadkiem nie przyszli jego uczniowie, nie wykradli Go i nie powiedzieli ludowi: "Powstał z martwych". I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze".

⁶⁵ Rzekł im Piłat: "Macie straż: idĽcie, zabezpieczcie grób, jak umiecie".

⁶⁶ Oni poszli i zabezpieczyli grób opieczętowuj±c kamień i stawiaj±c straż.

Szukaj w Biblii:

Biblia

Iz 50

Flp 2

Mt 26

Mt 27